سیستم اعلام حریق

به این ترتیب سیستم کنترلر مرکزی که مدیریت سیگنال های ارسالی تمام سنسورها را بر عهده دارد، در یک پایش دائمی اقدام به تحلیل شرایط محیط می کند. آنگاه اگر نرخ تغییرات در سطح دی اکسید کربن و یا گرمای محیط ساختمانی رشد بسیار سریع داشته باشد، با یک آتش سوزی مواجه هستیم. اینکه بخش کنترل مرکزی سیستم اعلام حریق با چه الگوهایی می‌ تواند این نرخ رشد سریع را شناسایی کند، ماجرا در طراحی چنین سیستم هایی است.

تحلیلی بر انواع سیستم اعلام حریق

در یک تعریف کلی مطرح کردیم که هر سیستم اعلام حریق از یک بخش کنترل مرکزی برخوردار است که با پایش دائمی اطلاعات آمده از جانب سنسورهای تشخیص دود و حرارت، آتش را شناسایی می ‌کند و در خروجی، انواع تجهیزات هشدار دهنده و یا کنترل آتش را فعال خواهد کرد. این یک تعریف کلی از سیستم اعلام حریق می باشد؛ اما همین تعریف ساده در شکل ها و ایده های متنوعی طراحی شده است.

• سیستم اعلام حریق متعارف

این روش تقریباً ساده ترین ایده در پیاده سازی سیستم اعلام حریق می باشد. در این روش هر فضای ساختمانی به تعدادی از بخش های مجزا دسته بندی شده و برای هر بخش تعدادی نقاط تماس که محل نصب سنسورها می باشد را تعریف می ‌کنند. در این حالت حضور آتش در مجاورت هر یک از سنسورها خبر از آتش سوزی در آن منطقه ساختمانی خواهد داد. به این ترتیب مدار مربوط به آن بخش در کنترل مرکزی سیستم اعلام حریق فعال خواهد شد.

این سیستم الگوی طراحی بسیار ساده ای دارد. بخش های کاملاً مجزا از هم که فرمان هایی کاملاً اختصاصی را برای سیستم کنترلر مرکزی تولید می ‌نمایند. برای نصب شدن در فضاهای کوچک ساختمانی می ‌توانیم بر الگوی طراحی شده این نوع سیستم اعلام حریق متکی باشیم. اما اگر فضای ساختمانی، بزرگ شود و نیاز به تعریف تعداد زیادی از مناطق باشد، عملاً نمی ‌توانیم از توانمندی محدود این سیستم ها بهره ‌مند باشیم. این الگوی طراحی نمی تواند در تشخیص دقیق محل آتش سوزی کارآمد باشد. چرا که در نهایت خبر آتش سوزی در بخشی از ساختمان را می ‌دهد که خود آن بخش بسیار بزرگ همراه با چندین سنسور است. پس نمی توان الگوی پیش بینی دقیقی از محل و نوع آتش سوزی را مطرح کرد.

• سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

در یک سیستم اعلام حریق آدرس پذیر هر یک از دتکتورهای تشخیص آتش در هر یک از زون ها دارای یک آدرس منحصر به فرد خواهد شد. به این ترتیب به راحتی می توانیم فارغ از محدودیت ها، تعداد بسیار بالایی از انواع سنسورها را به پنل کنترل مرکزی در سیستم اعلام حریق متصل کنیم.

  آموزش تابلو برق

عیب بزرگ سیستم های متعارف، تعریف یک ورودی مجزا برای هر یک از آشکارسازها می باشد. به طوریکه برای هر سنسور  ورودی مجزایی را در پنل کنترل اصلی تعریف می کنیم. از آنجا که در این افزودن ورودی ‌ها همراه محدودیت هستیم، نمی ‌توانیم از چنین سیستم هایی در فضاهای بسیار بزرگ با تعریف زون های متعدد بهره ‌مند باشیم. اما در تعریف سیستم اعلام حریق آدرس پذیر، تکنولوژی ساخت پنل کنترلر مرکزی کاملاً متفاوت شده است. در این سیستم هر یک از سنسورها بخش کوچکی از یک شبکه محلی تحت مدیریت پنل مرکزی هستند. کافی است برای هر کدام از سنسورهای تشخیص آتش یک آدرس منحصر به فرد در نظر بگیریم. آنگاه تمامی این سنسورها تنها با حضور دو رشته سیم در یک شبکه ارتباطی با پنل مرکزی در ارتباط هستند و با تعریف توپولوژی های خاص، اطلاعات خود را رد و بدل می کنند.

به این ترتیب دیگر برای تعریف انبوه سنسورها و یا هر گونه بخش دیگری که قرار است اطلاعاتی را تولید نماید، در سیستم اعلام حریق هوشمند محدودیتی نداریم. از طرفی به طور دقیق می توانیم محل وقوع آتش سوزی را با سرعت بالا شناسایی کنیم.

اجزای به کار رفته در سیستم اعلام حریق

در مقدمات امر همراه با تعریفی ساده و قابل فهم به بیان مختصری از توپولوژی های کلاسیک و مدرن برای پیاده سازی انواع سیستم اعلام حریق پرداختیم. حال لازم است اندکی در این سیستم ها دقیق شویم تا ببینیم که آنها از چه بخش هایی تشکیل شده اند.

انواع دتکتورها در سیستم اعلام حریق

مهمترین و کلیدی‌ ترین امر در موفقیت عملیاتی هر سیستم اعلام حریق در شناسایی درست و به موقع آتش می باشد. این سیستم ها با بهره مندی از انواع دتکتورها که در اصطلاح فارسی با نام آشکارسازها ترجمه می‌ شوند، می ‌توانند محل وقوع آتش را شناسایی کنند. ایده های متفاوتی برای شناسایی آتش مطرح است. ایده هایی که باعث ساخت انواع دتکتور شده است. مانند:

• دتکتورهای دودی:

این آشکارسازها با کمک یک سیستم ساده فتوالکتریک می‌ توانند حضور دود حاصل از آتش سوزی را شناسایی کنند. البته در مواجه شدن با آتش سوزی هایی که منجر به تولید دود قابل توجهی نیستند، چندان دقت عمل مناسبی ندارند.

• دتکتورهای یونیزاسیون:

در این آشکارسازها از تشعشعات رادیو اکتیو استفاده شده است تا با یونیزه کردن هوا و اندازه گیری مقدار جریان جاری در آن حضور کمترین دود را نیز تشخیص بدهند. دقت عمل این دتکتورها بسیار بالا است. اما بهتر است در فضاهای مسکونی که همراه با انواع تجهیزات خوراک پزی است، مورد استفاده قرار نگیرند.

• دتکتورهای دودی با عملکرد خطی:

وقتی فضای تحت نظارت دتکتور بسیار بزرگ می‌ شود می ‌توانیم از دتکتورهای دودی با عملکرد خطی بهره ‌مند باشیم. در این دتکتورها یک فرستنده و گیرنده تعریف شده است. آنها فاصله میان فرستنده تا گیرنده را پایش می کنند. یک سیگنال نوری میان فرستنده تا گیرنده در جریان است. حضور دود می تواند باعث اختلال در این تبادل نور باشد. همین به هم ریختن یکنواختی در تبادل نور برای درک حضور دود ناشی از آتش سوزی کافی است. این نوع دتکتورها برای نصب شدن در فضاهای بسیار بزرگ مانند انبارها، سالن ها و سوله ها مناسب هستند

سیتم اعلام حریق چیست